vertaling: Lydia Meeder en Barbara Zuurbier
Lemniscaat, februari 2019
Ray Green komt zijn kamer amper meer uit. 61 dagen geleden gebeurde er iets met zijn vriendin Jane Doe. Ze is weg. Geschiedenisfreak Ray zoekt naar een verklaring, door alles uit te kammen wat hij in 254 dagen met Jane meemaakte. De geschiedenis van Jane moet te ontrafelen zijn.
Iets minder dan een jaar geleden zag Ray Jane voor het eerst, tijdens de biologieles. Ze was een nieuwe leerling, ze was mysterieus, dwars, anders dan alle anderen. En ze liet niets los over haar verleden. Toch weet Ray vriendschap te sluiten met het meisje dat hem zo hevig fascineert. Ray is nota bene een eersteklas nerd, met al zijn kennis over de plaatselijke geschiedenis van hun stadje Burgerville. Bovendien is hij bevriend met Simon, een melkdrinkende, vampierboeken lezende jongen, die zo mogelijk nog sukkeliger is dan Ray.
Stukje bij beetje vertelt Ray over Jane, over haar buien van neerslachtigheid, maar ook over zijn vader die naar Florida vertrok, over zijn moeder met haar nieuwe vriend en over de psychiater van wie hij zijn relaas op moet schrijven.
“Ik heb geen kanker en allebei mijn ouders leven nog. Dat wilde ik meteen even duidelijk maken, om teleurstellingen te voorkomen.”
De eerste zin van De geschiedenis van Jane Doe is veelbelovend. En toegegeven: Ray heeft een hoop zelfspot en ook zijn vriend Simon zorgt ervoor dat er in dit boek heel wat te lachen valt. Maar ja, alwéér een (Amerikaans) boek over een jongere die bij een psychiater rondloopt en die moet opschrijven hoe-het-allemaal-zo-gekomen-is, dat wordt toch een tikje afgezaagd. Het boek switcht telkens van ‘X dagen ervoor’ naar ‘X dagen erna’ en daar wordt het niet overzichtelijker van. Wat er nou precies met Jane aan de hand was, wordt pas laat in het boek duidelijk. Het zorgt er wel voor dat je door blijft lezen. Maar verder verzandt het verhaal geregeld in melige geschiedenislessen over een klein stadje in de VS.
De geschiedenis van Jane Doe is meer van hetzelfde. Niet slecht geschreven, soms best grappig, maar ook wat langdradig. De depressie van Jane is lastig invoelbaar, terwijl het boek (gezien het nawoord van de auteur) juist dáárover gaat.
Een wat rommelig boek, geschikt voor lezers met een lange adem. Vijftien jaar en ouder.