Van Goor, oktober 2018
Twee 4-havoklassen gaan op schoolreis naar Londen. Jonas, Loïs, Ralph en Naima kennen elkaar een beetje, of alleen van gezicht. Ze worden bij elkaar ingedeeld in een groepje dat samen opdrachten moet maken. Alle vier hebben ze een geheim, of maakten ze in het verleden het nodige aan narigheid mee. Terwijl ze door Londen lopen, ontstaat er een soort band tussen hen. Jonas en Loïs worden verliefd op elkaar, Naima was thuis altijd al in stilte een beetje verliefd op Ralph, maar hij bleef juist uit haar buurt.
Dan ontploft op een metrostation een bom. De jongeren staan juist met zijn vieren op het perron en weten in alle chaos die ontstaat te ontsnappen via de metrobuis. Maar ook op straat is het verre van veilig. In heel Londen zijn terroristische aanslagen, het telefoonnetwerk ligt plat en ze weten niet of hun klasgenoten wel in veiligheid zijn. Terwijl ze zich verborgen houden in een schuurtje, vertellen ze elkaar over hun verdriet en hun geheimen. De wereld lijkt voorgoed veranderd, terwijl ze alle vier nog in reine moeten komen met zichzelf, met hun familie of met het verleden.
Vier jongeren die alle vier om beurten een hoofdrol hebben. Dan loop je het risico om in de valkuil te trappen dat geen van deze personages uit de verf komt. Dat is in De laatste halte gelukkig niet het geval. Je zou eerder kunnen stellen dat zowel Jonas, Loïs, Naima als Ralph een rugzak vol bagage meetorst, waardoor ze allemaal interessant zijn om te leren kennen. Al is het wel erg toevallig dat juist deze vier jongeren, allemaal met een groot of klein trauma, in één groepje worden geplaatst.
Ralph heeft als zesjarig jochie iets vreselijks meegemaakt. Het heeft hem gevormd tot de jongen die hij nu is: volwassener dan zijn klasgenoten, zelfs volwassener dan zijn docente, een leider bij paniek, een jongen die eigenlijk té ideaal, verstandig en heldhaftig voor een knul van zeventien.
Ondanks dat het verhaal soms wat lang is uitgesponnen, is De laatste halte een boek om met je vingers in je oren uit te lezen. Het is ongelooflijk spannend, en al is het hier en daar wat kort door de bocht, toch laat het je nadenken over terrorisme en over leven en dood.
Dit debuut is veelbelovend. Hoewel het vlot leest, is het inhoudelijk zeker niet makkelijk. Bovendien zijn er nogal wat heftige en verdrietige gebeurtenissen, soms wel erg veel. De laatste halte is geschikt voor lezers van vijftien jaar en ouder.