Leopold, juni 2017
Heruitgave van Ziek (2009)
bekroond met een Zilveren Griffel 2010
Belle ligt in het ziekenhuis. Al 53 dagen. Dat is stomvervelend, en niet alleen omdat ze zich zo beroerd voelt. Haar bezoek vindt haar zielig en stuurt stomme kaarten met ‘beterschap’ erop. Haar moeder komt elke dag langs, maar alleen als haar vader er niet is. En haar vader komt juist alleen als haar moeder net even weg is. Haar zogenaamd beste vriendin zit alleen maar naast haar bed te tetteren en leest stiekem in haar dagboek als Belle slaapt. Alleen het bezoek van opa en oma is fijn, want die zeggen nooit de verkeerde dingen.
Logisch dat Belle zit rot voelt. Iedereen krijgt er dan ook van langs. Ze zegt gemene dingen tegen haar moeder, ze pest haar kamergenootje Jan. Ze haalt haar vaders nieuwe vriendin het bloed onder de nagels vandaan. Ze kwetst haar vader. Het helpt allemaal niks. Belle moet opnieuw geopereerd worden. Maar Belle wil beter worden! Ze wil zestien zijn, een vriendje hebben en ze wil dat haar ouders weer bij elkaar zijn. Belle gaat ervoor.
Na 53 dagen ziekenhuis is het volkomen begrijpelijk waarom Belle zo in de knoop zit. Het zal je ook allemaal maar gebeuren! Samen met Belle voelt de lezer de irritatie naar die kinderachtige ouders die elkaar willen ontlopen, naar die vreselijke vriendinnen Mek en Brie die haar laten vallen als Brie in Belles dagboek heeft gelezen. Twee draken zijn het, die de arme Belle buitensluiten. Blij dat opa en oma er nog zijn, die precies de juiste dingen tegen Belle kunnen zeggen. Opa en oma irriteren nooit.
Heel knap van de auteur dat hij de lezer tussen de regels door laat merken dat Belle van tijd tot tijd onredelijk is, maar op de een of andere manier vindt dat ze dat ‘mag’ omdat ze zo ziek is. Anderzijds schaamt ze zich wel een beetje over hoe ze Jantje pest. Die innerlijke tegenstrijdigheid is erg mooi en heel goed invoelbaar.
Belle vertelt haar verhaal in de eerste persoon enkelvoud. Vaak kijkt ze terug, noemt zo’n hoofdstuk dan ‘een herinnering’, zodat de lezer gaat begrijpen waarom haar ouders uit elkaar zijn. Belles hoop dat ze ooit weer samen zijn, deel je niet. Wel hoop je dat ze beter wordt, al zal je dat nooit weten. In elk geal gun je ieder ziek kind zo’n lieve opa als die van Belle.
De hemel kan wachten is geschikt voor lezers vanaf elf jaar. Mooi boek!