illustraties: Rick de Haas
Querido, maart 2022
Brugklasser Luca houdt niet van mensen om zich heen. Op school vindt ze het vreselijk, want ze hoort nergens bij en haar klasgenoten zien haar niet eens staan. De lockdown was een uitkomst: lekker thuis leren en je hoefde niemand te zien. Maar toen die lockdown voorbij was, moest ze weer naar school. Ze spijbelde en daarom moet ze nu, in de herfstvakantie, samen met vier andere spijbelaars proppen prikken in het park. Voor straf.
Dankzij de stuiterende Dylan wordt deze straf een heel gezellige week. Als het op dinsdag heel hard begint te regenen, gaan ze met z’n allen schuilen in een soort schuurtje waar dagelijks een groepje volwassenen bij elkaar komt. Deze mensen passen allemaal ook niet zo goed in het systeem. Voor het eerst voelt Luca zich een beetje op haar gemak in een groep. Een beetje. En dat is al heel wat.
O, wat is het toch ellendig om naar school te moeten als je je daar zo verschrikkelijk op de verkeerde plaats voelt! Luca’s vader begrijpt zijn dochter nog wel, maar haar moeder zeurt telkens over ‘sociale contacten’, ‘vrienden maken’ of ‘aansluiting vinden’. De Scootmobiele Eenheid is een herkenbaar boek voor lezers die ook snel overprikkeld zijn of zich ongemakkelijk voelen in een groep.
Is het echt zo erg om een buitenbeentje te zijn? Luca vindt voor zichzelf een oplossing over hoe ze het schoolprobleem kan omzeilen. De volwassenen die elke dag in het park samenkomen, zijn allemaal ook min of meer drops-outs, maar dat hindert helemaal niks. De mensen die De Scootmobiele Eenheid bevolken zijn allemaal ‘anders’, maar ze accepteren elkaar zoals ze zijn en maken er het beste van.
Bij elkaar klinkt dit als een boek met een moraal, maar dat valt in de praktijk gelukkig best mee. De Scootmobiele Eenheid is namelijk ook een boek zoals je van Mirjam Oldenhave verwacht: lekker lezen, genoeg te lachen en een hoofdpersoon op wie je binnen een paar bladzijden gesteld raakt. Ieder van de vijf spijbelaars heeft zo zijn of haar reden om niet gewoon naar school te willen. De illustraties (in zwart-wit) van Rick de Haas maken het af. Het boek ziet er misschien wat kinderachtig uit, maar het is geschikt voor lezers van tien jaar en ouder. Ook geschikt voor wat oudere lezers met leesproblemen.