vertaling: Tjalling Bos
Lemniscaat, maart 2015
De vader van Wahoo Cray is wrangler, iemand die wilde dieren houdt, zoals slangen en een alligator. Dat is wel eens een tikje gevaarlijk, want als bijvoorbeeld Wahoo vergeet om de boa te voeren, wordt zijn vader bijna gewurgd. Soms worden zijn dieren gebruikt voor films of tv-programma’s. Als Expedition Survival! op de stoep staat om een scène met alligator Alice op te nemen, is dit het begin van een heleboel moeilijkheden.
Derek Badger is de presentator van dit programma. Hij doet in elke aflevering alsof hij op het nippertje aan de dood ontsnapt tijdens zijn survivaltochten, maar in de praktijk is Badger een verwende sukkel die louter met stuntmannen en/of tamme dieren werkt en zich verder in zijn luxe camper of in een hotel in de watten laat leggen. Nu heeft hij het in zijn hoofd gehaald dat hij de Everglades in wil om te filmen, met echte wilde dieren, in plaats van tamme. Wahoo en zijn vader moeten mee. De opnames lopen finaal uit de hand, maar het is nog te overzien. Tot op een ochtend Derek Badger spoorloos is verdwenen…
Sinds een dode leguaan vanuit een palmboom op zijn hoofd was gevallen, had Mickey Cray niet meer gewerkt. Na een prachtige beginzin als deze, wil je Hap! in één adem uitlezen. Mickey Cray is een bijzondere man. Een koppige man die beter met dieren dan met mensen overweg kan – met uitzondering van zijn gezin dan – en dat levert problemen op wanneer er een windbuil als Derek Badger op het toneel verschijnt. Het geld dat de Crays geboden wordt, is heel hard nodig en daarom gaan vader en zoon mee de jungle in. Intussen wacht de lezer handenwrijvend op de neergang van die narcistische presentator. Je kunt tevreden zijn: Derek Badger krijgt het ene bizarre ongeluk na het andere, precies de ellende die je die mafkees van harte gunt. Pas aan het einde van het boek ontspoort het verhaal wat: de alcoholistische vader van een schoolvriendinnetje van Wahoo arriveert ook nog in de Everglades, waardoor het allemaal een beetje té dreigt te worden.
Hap! heeft tanden-op-snee, een grappig detail waardoor het boek met wat fantasie het uiterlijk van een alligator krijgt. Net als het eerder verschenen Uil (Lemniscaat, 2003) is Hap! een verrukkelijk en hilarisch avontuur. Ieder krijgt uiteindelijk wat hij verdient en dat is zeer bevredigend. Hap! is een avontuur waarbij lezers vanaf elf jaar veel en hard kunnen lachen. Heerlijk boek!