Lemniscaat, oktober 2014
De moeder van Katinka is doodgegaan toen Katinka pas drie jaar was. Ze herinnert zich haar moeder niet eens. Ze is er gewoon helemaal aan gewend dat ze geen moeder meer heeft; het is namelijk al tien jaar geleden.
Katinka heeft een wens: ze wil schrijfster worden. Omdat ze niet weet hoe dat moet, gaat ze naar haar overbuurvrouw Lidwien. Die heeft al negentien boeken geschreven en weet dus hoe je zoiets aanpakt. In ruil voor Katinka’s hulp in de tuin, wil Lidwien haar buurmeisje best tips geven en haar op weg helpen.
En dus begint Katinka te schrijven. Ze vertelt over haar vader en haar broertje Kalle. Over hoe ze Dirkje leerden kennen, haar vaders nieuwe vriendin. Dirkje deed niet moeilijk toen Katinka vertelde dat haar moeder dood was, Dirkje zei alleen ‘o’. Katinka vertelt hoe lastig het is als je je eigen moeder niet meer herinnert en ontdekt gaandeweg dat ze haar moeder wél mist en niet zo’n klein beetje ook. En in de tussentijd schrijft ze een boek. Helemaal per ongeluk.
Een boek over rouwverwerking of een schrijfcursus in verhaalvorm? Hoe ik per ongeluk een boek schreef is het allebei en het prettige is dat het nergens geforceerd aanvoelt. Katinka is aangenaam nuchter over het verlies van haar moeder, tot ze een beetje begint te puberen en het gemis tot haar door begint te dringen. Dit zou een loodzwaar boek kunnen opleveren, maar het verhaal blijft gelukkig licht van toon.
Bovendien heeft Katinka Lidwien. Lidwien heeft teveel aan haar hoofd om zich met Katinka’s privézaken te bemoeien. Zij beschouwt alles wat Katinka opschrijft als materiaal en behandelt dat ook zo. Dat levert een prettige vriendschap op tussen een meisje van dertien en een oudere vrouw. De schrijflessen die Katinka krijgt, zitten soepel in het verhaal verweven, maar gaan nergens de boventoon voeren.
Resultaat is een opvallend debuut, waarvan jonge aspirant-schrijvers heel wat op kunnen steken, maar wat verder vooral een mooi verhaal is over de zoektocht naar een verloren moeder. Katinka komt er wel. Bij het boek zit een schriftje met citaten uit het boek en met veel lege bladzijden, zodat je ook kunt proberen je eigen verhaal te schrijven. Hoe ik per ongeluk een boek schreef is geschikt voor lezers en schrijvers vanaf elf jaar.