illustraties: Iris Compiet
Ploegsma, november 2019
IJsbrand is de zoon van ridder Giskijn van Lenth. Hij is geboren met een wijnvlek in zijn gezicht en daarom gaat het verhaal dat hij een kind van de duivel zou zijn. Als zijn vader besluit hem in een klooster op te sluiten, slaat IJsbrand op de vlucht. Samen met Wulfhilde trekt hij naar het noorden. Wulfhilde is ook een buitenbeentje: ze is een heks. Onderweg sluiten Moenin (een handige prater met maar één oog) en de slimme, zwijgzame Emmeke zich bij hen aan.
Doel van hun reis is het dorp Wisseling; een magisch dorp waar bijna alleen kinderen wonen en waar kinderen met bijzondere talenten juist heel welkom zijn. Maar ook in Wisseling dreigt gevaar. Het is een gevaar dat ze zelf mee naar binnen namen en waarbij magische hulp nodig is om het te vernietigen. IJsbrand moet terug naar Lenth om een ketting op te halen die zijn vader ooit gestolen heeft. Maar in het jaar dat IJsbrand op de vlucht was, is er veel gebeurd. Niet alleen in de wereld, maar vooral met IJsbrand zelf.
Wisselkinderen gaat van start als een spannend ridderverhaal. Een zoon die vlucht voor zijn dominante vader, een meisje dat mogelijk een heks zou zijn, hulp van een oude knecht van Giskijn, bossen, rivieren die overgestoken moeten worden, avontuur…
Het voelt even als een stijlbreuk als Wulfhilde echt magische krachten als van een heks heeft, maar al snel is het volkomen normaal. Natuurlijk: op weg naar een dorp als Wisseling is alles mogelijk. Ook al is het gebied waar ze doorheen trekken heel herkenbaar als de huidige provincies Gelderland, Overijssel en Drenthe. En ook al is de toon van de auteur soms wat te lollig voor het verhaal.
Wie de boeken over Jorrik de Ork gelezen heeft, kent Wisseling al. Nu is Wisseling een prachtige omgeving voor een magisch avontuur, maar om het dorp te ‘hergebruiken’ in een ander boek, is toch een beetje te makkelijk. Toe Thijs, je kunt best iets nieuws verzinnen!
IJsbrand is een fantastische hoofdpersoon, een jongen van wie je gaat houden, en die duidelijk een groeiproces doormaakt. Ook op Wulfhilde en Emmeke raak je erg gesteld.
Wisselkinderen is een avontuur dat na 400 bladzijden nog steeds niet afgelopen lijkt, al had het verhaal naar het einde toe wel wat meer to the point geschreven kunnen worden. Lekker lezen voor liefhebbers van ridder-achtige en magische avonturen, van tien jaar en ouder.