illustraties: Quentin Blake
De Fontein, oktober 2017
(heruitgave van De Minpins, 1992)
Heintje mag van zijn moeder niet buiten spelen en hij mag al helemaal niet naar het Woud van het Kwaad gaan. Daar wonen namelijk wangdoedels, hoornnokkers, knotszwabbers en monsterlijke drochten. En de gevaarlijkste van allemaal is de verschrikkelijke beenknekelende, bloedwrekelende, nekbrekelende spugeluur. Die eten jongetjes als Heintje in één hap op.
Heintje gelooft er niet veel van, maar als hij op een dag stiekem uit het raam klimt en naar het Woud gaat, ontdekt hij al snel dat er wél een angstaanjagend monster in het Woud woont. Het is geen spugeluur, maar een rapschranzer! Heintje klimt in een boom om aan het monster te ontsnappen, maar daar kan hij niet meer uit. De rapschranzer weet dat hij in de boom zit en zal eeuwen wachten tot het lekkere hapje weer naar beneden komt.
Dan ontmoet Heintje de minpins; een volk van piepkleine wezentjes die in de bomen leven. Zij kunnen aan de rapschranzer ontsnappen omdat ze op de rug van vogels vliegen. Samen met de minpins bedenkt Heintje een plan om de rapschranzer voorgoed te verslaan.
In 1992 verscheen dit laatste boek van Roald Dahl onder de titel De Minpins. Het boek is onlangs opnieuw uitgegeven, nu met tekeningen van Dahls vaste illustrator Quentin Blake.
Dahls latere boeken zijn niet de hoogtepunten uit zijn genre. Heintje en de minpins is best aardig, er staan verrukkelijke Dahliaanse zinnen in - met name als er monsters omschreven moeten worden - en die met zichtbaar plezier vertaald zijn door Huberte Vriesendorp.
Het niveau van bijvoorbeeld De GVR of Daantje de Wereldkampioen heeft dit boek echter op geen stukken na. Niet dat het een probleem is. De jonge Dahlfan zal in dit bescheiden boekje toch wel aan zijn trekken komen, terwijl de oudere fan die de eerdere uitgave gemist had, nu de collectie compleet kan maken.
Nog een verzoek aan de uitgever: mocht Heintje en de minpins nog een keer herdrukt worden, willen jullie dan een uitgave overwegen met gekleurde illustraties? De tekeningen van Blake zijn te geestig om in zwart-wit af te drukken.
Heintje en de minpins is een vrolijk en net-niet té spannend boek. Voorlezen vanaf zeven jaar, zelf lezen vanaf negen.