vertaling: Maria Postema
Van Goor, mei 2020
Het land Panem staat aan de vooravond van de 10e Hongerspelen; de straf voor de twaalf districten na de burgeroorlog. Ieder district moet een jongen en een meisje leveren voor de strijd; 23 gaan er dood, alleen de winnaar overleeft. Nieuw dit jaar is dat iedere tribuut een ‘mentor’ krijgt: een veelbelovende jongere uit het Capitool. Omdat zo’n mentorschap zogezegd goed staat op je cv heeft Coriolanus Snow zich aangemeld. Het is voor hem dé manier om aan een studiebeurs te komen, want niemand mag weten dat zijn ooit zo machtige familie verarmd is.
Coriolanus krijgt de vrouwelijke tribuut van District 12 toegewezen. Een afgang, want zij staat helemaal onderaan de sociale ladder. Maar deze Lucy Grey is een persoonlijkheid, een zelfbewust meisje met stijl waar Coriolanus ondanks het klassenverschil respect voor krijgt en zelfs verliefd op wordt. Buiten de arena probeert hij zijn tribuut zo lang mogelijk in leven te houden. Is dit valsspelen? Of is dit een investering in zijn eigen toekomst? In Panem blijft niets onopgemerkt, dus de gevolgen voor Coriolanus zijn ingrijpend. Is hij wel de elitaire, vaderlandslievende modelleerling die hij hoopt te zijn?
Dit vierde boek over De Hongerspelen speelt lang voor de andere drie delen. Het vertelt over de jeugd van de latere president Snow. Op zijn achttiende is Coriolanus vindingrijk, creatief, charmant en ongelooflijk egocentrisch, al kan hij dat laatste keurig verbergen. Hij weet heel wat mensen te manipuleren om zijn zin te krijgen, hij kiest uit eigenbelang en hij is een eersteklas ambitieuze narcist. Toch is hij niet geheel onsympathiek; hij is meer een product van zijn opvoeding. Mensen uit het Capitool, mensen uit goede families en met veel geld zijn in zijn ogen nu eenmaal meer waard dat het plebs uit de Districten. Het is dan ook Coriolanus’ grote angst dat anderen ontdekken dat zijn familie geen rode cent meer heeft. Dat maakt hem chanteerbaar en daardoor een heel interessant personage.
Hoewel het einde van het boek een wat vreemde en ook onverwachte wending maakt, is ook dit Hongerspelen-deel een verrukkelijk boek met meerdere lagen, een boek over macht en manipulatie, dat zich niet meteen laat doorgronden. Je kunt het eventueel los van de andere delen lezen. Het boek is opnieuw hard en wreed, maar een must voor liefhebbers van De Hongerspelen. Geschikt voor lezers van veertien jaar en ouder.