Kluitman, september 2020
Donnies moeder is overleden, zijn broer Dylan is het huis uit en Donnie en zijn vader zijn verhuisd van een mooi huis met een tuin naar een troosteloze buurt. Donnie hangt nogal eens op straat rond en komt zo ook op het Donderplein. Daar worden battles gehouden in rappen, precies datgene waar Donnie plezier in heeft en goed in is. Hij schrijft dan ook zijn eigen teksten en rapt op school een spreekbeurt over rapmuziek.
Hoewel hij zich er als ‘tatta’ (= bleekscheet) niet erg thuis voelt, wil Donnie niets liever dan meedoen met zo’n battle. Helaas verbiedt zijn vader hem om naar het Donderplein te gaan; daar kwam zijn broer Dylan tenslotte ook en zo is de narigheid begonnen. Maar zijn vader wil niet vertellen welke narigheid dat nu is. Ondanks het verbod gaat Donnie steeds vaker naar het plein. Hij vindt er enkele nieuwe vrienden, wordt stiekem verliefd op de knappe Daria, maar heeft er ook vijanden. En moet hij nou gehoorzaam zijn aan zijn vader, of kiezen voor zijn eigen droom: rapper worden?
Doe of sterf leest heel makkelijk. Het lijkt een soort dagboek van Donnie, waarin je door zijn ogen kijkt naar wat hij allemaal meemaakt. Vreemd is dat Donnie op de middelbare school zit, maar het heeft over zijn ‘klasgenootjes’ en de ‘kinderen’ uit zijn klas. Dat zijn veel te schattige woorden voor een stoere rapper.
Ook ongeloofwaardig is dat Donnie niet door heeft waar zijn broer Dylan uithangt. Zijn vader wil het hem niet vertellen, maar de lezer heeft het allang in de gaten. Het is ook allemaal wat veel ellende voor één boek: een overleden moeder, een rouwende vader die teveel drinkt, Donnie heeft een vorm van ADHD (dat schemert tenminste in het begin van het boek), die foute broer. Je zou voor minder in de goot belanden. Maar alles komt goed. Meer dan goed zelfs: Donnie wint de belangrijkste battle, Daria wordt zijn vriendinnetje, pa ziet in dat Donnie het rappen nodig heeft… en ook Dylan komt op zijn pootjes terecht.
Doe of sterf is een boek voor scholieren die liever rappen dan dat ze een boek lezen. ‘Slechts’ 134 bladzijden, ruime bladspiegel, korte hoofdstukken, rechttoe-rechtaan verteld, alleen jammer dat de inhoud zo ontzettend voorspelbaar is.
Makkelijk lezen voor de minder vlotte lezers van dertien jaar en ouder.